Marahan akong lumapit sa kwarto ng aking anak at ako ay nagulat nang aking makita ang mga nagkalat na pinaghubaran ng damit. Salamat sa pagtanggap mo, alam kong masakit sayo to, wala na din namang magbabago kahit humingi pa ako ng tawad sayo ngayon.ELENA : Ipangako mo lang sa akin na hindi mo bibigyan ng dahilan ang mga tao upang pag-usapan kayo ng anak ko, at huwag na huwag siyang sasaktan o pagbubuhatan man ng kamay. May limang metro na lamang ang layo ko mula sa madilim na kubo ng ako ay saglit na tumigil sa tabi ng mga may kataasang halaman na bahagyang nakatapat sa pawid na pinto. Marahil ang limang taon na pagsasama ninyo ay malaki ng kasapatan sayo. Bagaman ayaw kong umiyak ay muli namang namuo ang luha sa gilid ng aking mga mata. Alang-alang kay Diana ay ayaw na niyang makipagtalo o makipag-away kay Elena. Ilang buhos pa ng tubig ang aking narinig at mayamaya pa ay magkahawak-kamay na lumabas ang dalawa mula sa paliguan na hubot-hubad pa din, at dumako sa may bandang gitna sa loob ng kubo at doon tinutuyo ang kanilang
