Dalawang taon na ring hindi nagbabago ang pagtrato sa akin bilang baliw. “Saglit lang ‘to.”
Hindi ko maiwasang ma-badtrip sa tuwing naririnig ko ang boses nito. Lumingon sa akin si Dada. Habang parating na kami sa pinaroroonan nila Dada ay palakas nang palakas ang sirena ng ambulansya. “Aba dapat lang. (+ happy ending na rin hihi)
So ayun, oo nga pala. Nagmumukha na akong may sira sa utak sa mga paningin nila. Ngumisi ako. Kinabukasan…
“Ale, isang pakete po ng suka.” Iniabot ko ang bayad kay ate. Narinig ko ang pagkulo ng ulam kaya nama’y tumayo na ako mula sa pagkakaupo. “Ito na lang muna ang magagawa ng asawa mo habang hindi pa luto ang ulam.”
“Wag mo na ako pasabikin, puta ka.”
Natawa ako nang mahinhin. Lumipas ang ilang minuto at inaantay ko na lamang kumulo ang putahe nang mapatay na ito. Habang parating na kami sa pinaroroonan nila Dada ay palakas nang palakas ang sirena ng ambulansya. Iniangat ko ang aking paningin at nanlaking muli ang mga mata nang makita si Kuya Hulyo na nakatingin sa ambulansya.
