Bago pa tumulo ang laway ni Mean ay ipinaramdam na niya ang prsensya sa lalaki. Tama nga yung mga nagsasabing nagsasayang lang ako ng oras sa pag-pasok, at pinatunayan mo lang yun.”
“H-hindi naman Gani, gusto lang kitang ma challenge.”
“Challenge ba yung ipahiya ako sa mga ka-eskwela ko, pagtawanan sa harap ng mga tao.”
Napayuko siya hindi dahil sa sinasabi nito kung hindi dahil halos isang dangkal nalang ang lapit ng mukha ni Gani sa mukha niya. Mga typical na simpleng estudyante, sa lahat ng lakad at kalokohan ay magkakasama. Madalas ay nagkakaladyaan sila sa kalsada upang hindi mainip sa paglalakad. Kitang kita niya ang bakat ng burat nito dahil sa malambot na tela ng suot ng pantalon. “Mando wag natin idamay ang bata.”
“Gago ka ba, pabigat lang satin yan at mukhang laki sa layaw.”
“Ako na ang bahala dito, baka mapakinabangan natin pag dating ng panahon.”
“Sige, pero ayokong maging pabigat yang tukmol na yan. Sige buka!”
Kahit maganit pa ang loob ng puke ni Ligaya ay bumayo na ng bumayo ang lalaki at wala pang limang minuto ay nanigas na sa ibabaw niya kasunod ang pag abot sa sukdulan.
